Technika Alexandra doskonałe współgra z ćwiczeniami wokalnymi, pomaga w pracy z instrumentem, uczy koncentracji tak niezbędnej w zawodach artystycznych. Warsztaty z Techniki Alexandra to dla mnie przyglądanie się sobie, obserwowanie reakcji poszczególnych części ciała na wyobrażone bodźce. To czynna relaksacja. To mądre oddychanie, czyli takie, które nie wynika jedynie z naturalnej potrzeby naszego ciała do zaczerpnięcia powietrza do życia.
Technika Alexandra nauczyła mnie korzystania z mego ciała w zupełnie nowy, nieznany mi dotąd sposób. Pozwoliła mi poczuć prawdziwą lekkość i swobodę w byciu, a także wielką radość łatwość w działaniu. Jako skrzypaczka spędzam wiele godzin grając na instrumencie. Jeszcze kilka lat temu, przy dużej ilości towarzyszących mi napięć gra stawała się męcząca, trudna i pełna wysiłku, a codzienne ćwiczenie nie przynosiło mi już oczekiwanej radości i satysfakcji. Dziś jednak, dzięki pracy z metoda Alexandra jestem pełna energii, inspiracji i zadowolenia z siebie. Moja praca stała się bardziej efektywna i twórcza, przynosząc mi wiarę i zaufanie do tego, co robię.
Technika Alexandra była jedną z najważniejszych metod, która pomogła mi w czasie poważnego kryzysu zdrowotnego. Nauczyłam się na nowo siedzieć i poruszać tak, by było mi wygodnie i bym wkładała w te czynności jak najmniej wysiłku. Mogę siedzieć wyprostowana i jest mi z tym przyjemnie dobrze i lekko. Gdybym tego sama nie przeżyła nie uwierzyłabym, że tak można.
Technika Alexandra pomogła mi poradzić sobie z “nękającymi” mnie emocjami i myślami. Dała mi możliwość nabrania do nich dystansu. Zdanie “Don’t let your problems pull you down” (nie pozwól, żeby problemy cię przygniatały) okazało się cenne nie tylko w odniesieniu do postawy fizycznej, ale i do uczuć i emocji – obserwować, akceptować, być z nimi, ale się z nimi nie utożsamiać, nie pozwalać, aby nami rządziły. “Trwanie i odpuszczanie” z zachowaniem własnej siły i sprężystości sprawia, że gdzieś w środku mnie rodzi się to prawdziwe poczucie spokoju i szczęścia.
